Het leukste aan Philip Roth-romans is de ritmiek van zijn zinnen, de stuwende kracht van de gedachtestromen, tirades en monologen, de lichtvoetigheid die hij op de een of andere manier zelfs bij de zwaarste onderwerpen weet te bewaren. Van alle werkelijk grote schrijvers is hij misschien wel de meest vermakelijke.
Literaire analyses van grote werken
Waarom is het goed 