Het centrale symbool van het gedicht is de vuurtoren, die als een metronoom de tijd bijhoudt, – ondanks dat tijd eigenlijk niet bestaat, zoals het lyrisch subject beseft ‘bij dit wijlen aan de grens’. Over welke grens gaat het? Twee grensgebieden dienen zich aan: de grens tussen waken en slaap, want het is nacht en ze ligt wakker; en de grens tussen leven en dood, want ze bevindt zich zoals ze aangeeft in de hoge ouderdom, haar tijd tellende.
Tag archief:België
Hendrik Conscience: De Leeuw van Vlaanderen
De Leeuw van Vlaanderen is een sprookje, met edele ridders en laffe verraders, met wonderschone jonkvrouwen en listige spionnen. Maar alle lezers moeten toegeven dat het sprookje de moeder aller literaire genres blijft, en dus blijft de aantrekking niet beperkt tot negentiende-eeuwse nationalistische enthousiastelingen.
Waarom is het goed 