Georgia O’Keeffe’s leven is vervlochten met haar kunst: het groen van de lente aan Lake George, haar leemstenen huis in New Mexico, zitten in de schilderijen samen met de emoties die ze er beleefde. Haar beschrijvingen verrijken en verlichten haar werken.
Categorie archief: Noord-Amerika
Anaïs Nin: Little Birds
De dromerige sfeerschepping betovert; exotische vogels, schoolmeisjes op een balkon, de ontmoeting met een engelachtige verschijning in de zee in de nacht; Nins beelden lijken soms meer op expressionistische symbolen dan op functionele verhaalelementen.
Cormac McCarthy: Suttree
Suttree is McCarthy op z’n meest barok, wat in zijn geval heel wat wil zeggen: in Blood Meridian is zijn taal nog archaïscher, maar hier overrompelt hij de lezer met een woordenrijkdom die geen grenzen lijkt te kennen.
Willa Cather: My Ántonia
Cathers beschrijvingen van de eindeloze vertes in Nebraska zijn onvergetelijk. Er is haast niemand die zoveel natuurbeschrijvingen zo prachtig door het verhaal kan weven. Het voorbijgaan van de maanden, de verschuivende kleuren van de korenvelden vormen de voortdurende achtergrond waartegen het verhaal zijn betekenis krijgt.
Philip Roth: Operation Shylock
Het leukste aan Philip Roth-romans is de ritmiek van zijn zinnen, de stuwende kracht van de gedachtestromen, tirades en monologen, de lichtvoetigheid die hij op de een of andere manier zelfs bij de zwaarste onderwerpen weet te bewaren. Van alle werkelijk grote schrijvers is hij misschien wel de meest vermakelijke.
Thomas Pynchon: The crying of lot 49
♞ PERSONAGES Oedipa Maas: de heldin van het verhaal met de eigenaardige naamMucho Maas: de defaitistische en uitgebluste partner van OedipaMetzger: de bizarre advocaat die ooit een kindacteur was en Oedipa min of meer helpt bij haar queesteDr. Hilarius: de volstrekt geschifte psychiater die Oedipa pillen probeert aan te smerenThe Paranoids: een langharige rockband dieMeer lezen over “Thomas Pynchon: The crying of lot 49”
Waarom is het goed 