Lucianus: De tragiek van de goden
Niet de mens heeft God hier nodig, maar omgekeerd: de volledige betekenis van het goddelijke leven, hun eer en levensgenot danken de goden aan de mensen. “Ons lot staat of valt met een enkele sterveling”, zegt Zeus, “als ze tot het inzicht komen dat wij alleen maar namen zijn.”
Honoré de Balzac: Verloren illusies (Illusions perdues)
We volgen Lucien in de hallen, restaurants en salons van het Parijs van de restauratie, en kijken onze ogen uit in alle details van het stadsleven: van de mode in de Jardin de Luxembourg tot de courtisanes in de houten galerijen en de bedrijvigheid in restaurant Flicoteaux, thuishaven van de Parijse studenten. Het is van…
Louis Paul Boon – De paradijsvogel
De mens wordt geworpen in een trieste wereld, waar hem lijden en dood wachten, en verzint daarom een illusie die hem hoop verschaft. Maar die illusie (een onzichtbaar Niets, een onbestaand Nooit) zorgt alleen maar voor meer ellende.
Petrarca: Het Liedboek (Canzoniere)
De intensiteit van Petrarca’s gevoelsleven die Laura in hem inspireert, brengt hem tot magistrale beelden. Het resulteert in de intense tegenstellingen die zijn poëzie wereldberoemd maakten: licht en donker, dag en nacht, de hitte en kou van de liefdeskoorts, intens verdriet en geluk.
Sei Shōnagon: Het Hoofdkussenboek
We schrijven Japan eind tiende eeuw, aan het hof van keizerin Teishi in de Heian-periode. Hofdames rijden er af en aan in koetsen, ontvangen hun minnaars bij maanlicht en wisselen gedichten uit. Alleen al voor een blik in die wondere wereld is dit een eindeloos onderhoudend boek.
Bohumil Hrabal – Al te luide eenzaamheid
De hele novelle lang hanteert Hrabal deze bezwerende stijl, de lange, via komma’s steeds een nieuw zijpad inslaande zinnen, waarbij hij schakelt tussen droge humor en hoge dramatiek, parlando-achtige tussenzinnen en verheven filosofische observaties. In zijn hart is Hrabal een humorist, in zijn hoofd een tragicus.
Molière: Dom Juan
Molière bestrijkt in dit stuk het hele komische spectrum in een bontheid van personages en stijlen; van de volksheid van Sganarelle tot de cynische wit van Don Juan, van scabreuze opmerkingen tot taalhumor.
F. Bordewijk: Karakter
De hele roman getuigt van een zeldzame beheersing. De thematiek (de botsing van de drie hoofdkarakters) hoeft niet te vrezen voor de tand des tijds. Karakter is één van de Grote Nederlandstalige Romans; Bordewijk hoort thuis op het podium naast Multatuli, Vestdijk, Boon, Mulisch en Hermans.
Aharon Appelfeld: Badenheim 1939 & The retreat
Uit deze boeken spreekt vooral de nadruk op de gewrongen positie van geassimileerde joden. Ze dachten deel te kunnen worden van een nationale of kosmopolitische gemeenschap, maar zijn gedoemd de ‘vreemde’ te blijven in weerwil van zichzelf, en staan anderzijds al te ver af van hun wortels of hebben de jodenhaat te zeer geïnternaliseerd om…
Yambo Ouologuem: De onvermijdelijkheid van geweld
Ouologuems meesterwerk is één van de grote romans van de vorige eeuw, misschien wel de meest brute roman die ooit geschreven is. In vergelijking met Ouologuem is Faulkner een doetje.
Er is iets fout gegaan. Ververs de pagina en/of probeer opnieuw.
Mijn blog volgen
Krijg nieuwe content direct in je mailbox.
Waarom is het goed 